Hans Böckler Vakfı tarafından da desteklenen bir araştırma işyerlerinde kadınlara yönelik cinsel taciz ve şiddetin işyeri sözleşmeleriyle azaltılabileceğini ortaya koydu.
Cinsel taciz, sadece Hollywood stüdyolarının bir sorunu değil. Almanya’da da
fabrika, atölye, büro ve diğer işyerlerinde kadınlara yönelik ayrımcılık ve taciz
devam ediyor. Nijmegen Üniversitesi Cinslerarası Araştırma Bölümü profesörlerinden
Prof. Dr. Sabine Oertelt-Prigione ve Berlin Charite eşitlik görevlisi Sabine Jenner,
işyerlerinde BR ve yönetim arasında yapılan ayrımcılığa ve cinsel tacize karşı
sözleşmelerin kadınlara yönelik muameleyi iyileştirdiğini belirttiler. Charite’de hayata
geçirilen uzun süreli bir projenin sonucuna göre bu konuda adımlar atılması
zorunlu. Cinsel taciz, kadın sağlığı açısından büyük sorunlara yol açabiliyor. Depresyon,
korku atakları, sırt ağrıları, kalp, damar dolaşım bozuklukları tacize bağlı
olarak karşılaşılan en büyük sorunlar. Tacize bağlı olarak sadece kadınların sağlığı
tehdit altında değil, işyerinde çalışma atmosferi de bozuluyor. Hastalıklar nedeniyle
alınan rapora bağlı çalışılmayan zamanlar ve son raddede istifalar masrafların
artmasına neden oluyor.
BR ve PR ayrımcılığa karşı
İşyerlerindeki taciz ve ayrımcılığa karşı en etkili mücadele aracı işyeri sözleşmeleri.
Bir işyerinde BR veya PR (Personel Temsilciliği) olması durumunda taciz
ve ayrımcılıkla mücadele için sözleşmeler imzalanması mümkün. Sözleşmelerde
esas konu taciz ve ayrımcılığın tanımlanması. Uzmanlar ayrımcılıkla mücadele yasasında
belirlenen tanımlamaların birebir üstlenilmesini tavsiye ediyorlar. Bunun
dışında işyerinde örnek alınacak vasıflara sahip yöneticilerin ve bölüm şeflerinin
varlığı. Ayrımcılık veya taciz uygulayan yöneticilerle, en mükemmel sözleşme dahi
kağıt üzerinde kalmaya mahkum. Cinsel taciz ve ayrımcılığın sürekli olarak not
edilip şikayette bulunulması, şikayetlerin işleme sokulması ve değerlendirilmesinde
şeffaf bir sistemin garanti edilmesi de öneriliyor. Sözleşme imzalanan işletmelerde,
muğlak kavramlar üzerine konuşmak yerine belli davranış formlarının
esas alınması ve zorunlu tutulması da işi kolaylaştırıcı işlev görüyor. Taciz ve ayrımcılığın
kanıtlanması durumunda ise şeffaf bir cezalandırma ve yaptırım sistemi
gerekli görülüyor.